Krótko po ukończeniu szkoły średniej błąkałem się po okolicy szukając pracy i pomysłu na dalsze życie. Nie szło to zbyt dobrze, więc możecie sobie wyobrazić jak bardzo ucieszyłem się, kiedy dostałem zaproszenie na moją pierwszą rozmowę kwalifikacyjną. Tym bardziej byłem zadowolony, bo był to bank, a jak bank to wiadomo, że są też pieniądze. Trochę się jednak przeliczyłem. 🙂

Rozmowa kwalifikacyjna w banku była moją pierwszą poważną rozmową o pracę w życiu. Nie miałem żadnego wcześniejszego doświadczenia. Mało tego, nie interesowałem się zagadnieniami związanymi z zatrudnieniem, rekrutacją i wynagrodzeniami. Byłem zielony, ale jakoś się tym nie przejmowałem (głupiemu w życiu łatwiej). Uzbrojony w podstawową wiedzę o tej instytucji wybrałem się na rozmowę na stanowisko doradcy klienta detalicznego.

Zainteresowania: geografia

Nietrudno się domyślić, że będąc po szkole średniej twoje CV wygląda dosyć pusto, tak też wyglądało moje. Na tym etapie mojej kariery miałem odbyty półroczny staż jako referent w ośrodku kultury. Tłumacząc to na dzisiejszy język rynkowy: coś tam robiłem, ale w sumie to nic konkretnego. W związku z tym wpadłem na genialny pomysł – wpiszę zainteresowania! Niestety poszedł rykoszet…

Czy jest pan zestresowany?

Wchodzę do sali z Panią dyrektor lokalnego oddziału w tym banku, w środku siedział już jakiś facet (z działu kadr). Wszyscy się do siebie szczerzymy, siadamy i Pan zadaje mi pytanie – czy jestem zestresowany? Ja, podczas mojej pierwszej rozmowy, dostaję jakiegoś totalnego zamroczenia i z uśmiechem wypalam: nie. Pani dyrektor wraz z kadrowcem popatrzyli po sobie i zaczyna się.

Pan z HR: Widzę, że w zainteresowaniach wpisał Pan geografia.

Ja: Tak.

HR: Jaka jest stolica Madagaskaru?

Ja: Yyy… nie wiem.

HR: Na jakim oceanie leżą wyspy X?

Ja: (nie mam pojęcia, ale oceanów jest parę, więc myślę, że mam dużą szansę) Spokojnym?

HR: Indyjskim. Na jakim równoleżniku leży granica między Koreą Płn. i Płd.?

Ja: Nie wiem.

To były 3 pytania otwierające rozmowę. Moje cwaniactwo zostało bardzo szybko ukrócone i jak “nie” byłem zestresowany tak nagle stan rzeczy się zmienił.

Następnie odbyliśmy dwie scenki sprzedażowe gdzie miałem przekonać klienta do płatności kartą zamiast gotówką. Ta część poszła jakoś lepiej niż ta nieszczęsna związana z geografią.

Ile chciałby Pan zarabiać?

Rozmowa przeszła do fazy końcowej, w której negocjuje się wynagrodzenie. Z tym, że ja obok słowa negocjacje w tamtym momencie to nawet nie stałem. Kolejny obszar, w którym w ogóle się nie orientowałem, nigdy wtedy nie pracowałem na serio, mieszkałem z rodzicami. No to już się wam trochę wytłumaczyłem z durnej kwoty, którą zaraz podam. Był to rok 2011, najniższa krajowa w tamtym czasie wynosiła 1386 zł. Ja zapytany o wynagrodzenie podałem… 1100, czyli sumę poniżej najniższej kwoty regulowanej prawem w tamtym roku. No i to był bank, więc muszę sobie dodać kilka punktów prestiżu…

Blog, a tam opowieść erotyczna

To jest wisienka na torcie. Wspomniałem, że obecny blog nie jest moim pierwszym. Nie dodałem, że poprzedni był dużo bardziej “otwarty”. Rozumiem przez to, że zdarzało mi się dawać tam upust mojej literackiej fikcji i pisać krótkie opowieści erotyczne. Na rozmowie wspomniałem również, że prowadzę bloga i nieroztropnie podałem jego adres. Tam ostatnim wpisem była właśnie jedna z “tych” opowieści.

Łapię się teraz za głowę jak o tym pomyślę. Ja, bank, rozmowa o pracę, a przedstawiam erotyk mojego autorstwa. 🙂

Poszło beznadziejnie

Taka była moja odpowiedź kiedy o to jak poszło pytali mnie moi znajomi. Zdarzało mi się również dodać zwrot: nie ma szans. No, bo co innego miałem im powiedzieć? Nie byłem zestresowany :), “znałem” się na geografii, a na koniec “pochwaliłem się” jakim to jestem płodnym pisarzem.

Dzień dobry, dzwonimy z banku

Nie minął nawet tydzień kiedy bank do mnie zadzwonił. Pamiętam dokładnie, że pomagałem koledze skręcać meble, był wtorek około godziny 10.30, a ja byłem wtedy dumny posiadaczem Sony Ericsonna k550i.

Pani z banku: Dzień dobry, czy rozmawiam z Panem Łukaszem?

Ja: Tak, słucham.

Bank: Z przyjemnością pragnę poinformować, że chcielibyśmy zaproponować Panu stanowisko w naszym banku. Rozmowa kwalifikacyjna świetnie Panu poszła (pamiętam jak pomyślałem sobie dokładnie: “jak ch*j”). Czy jest Pan zainteresowany?

Ja: Tak…

Bank: Dostanie Pan od nas umowę o pracę na stałe. Obecna osoba jest na okresie wypowiedzenia do maja (był koniec marca). Wyślemy Pana na dwutygodniowe szkolenie pod Warszawę. Odezwiemy się do Pana w późniejszym czasie.

Ja: Tak, dziękuję. Do widzenia.

Co tu dużo pisać, po prostu zaje*****e się ucieszyłem. Nie mogłem uwierzyć, że po tak beznadziejnej rozmowie kwalifikacyjnej dostałem tę pracę. Umowa na stałe, niedaleko domu, nawet kasę mi zaproponowali większą niż 1100! No niewiarygodne.

Wpadłem pogadać

W związku z tym, że telefon dostałem pod koniec marca, a zaczynać miałem gdzieś w maju postanowiłem, że wpadnę zamienić parę słów osobiście kiedy tylko będę w okolicy. W połowie kwietnia wstąpiłem do banku porozmawiać o szczegółach z Panią dyrektor. Rozmowa była co najmniej dziwna i nabrała nieoczekiwanego obrotu. Dla mnie niestety niezbyt dobrego…

Ciąg dalszy historii udostępniony zostanie w środę.

Do zobaczenia za parę dni. 🙂

EDIT: Ciąg dalszy historii znajdziesz TUTAJ.