Kiedy byłem młody i głupi, tzn. młodszy i głupszy niż teraz, cała rodzina zwykła mi powtarzać: ucz się ucz, bo nauka to do potęgi klucz. Nie mając za wiele swojego rozumu w ciemno im wierzyłem. Wierzyłem, że wystarczą dobre stopnie i czerwony pasek, a reszta sama się ułoży.
Jak dziś pamiętam moją pierwszą poważną rozmowę kwalifikacyjną. Taką kulturalną gdzie byłem ubrany w garnitur, ręce miałem spocone i wydawało mi się, że uśmiechem i wdzięcznym wyglądem można dostać pracę. Chociaż w niektórych przypadkach może i jest to prawda to nie było tak u mnie. Wiesz dlaczego pracy nie dostaje osoba najlepiej wykwalifikowana? Bo dostaje ją najlepiej przygotowany.
Prawie każdy w życiu musiał kiedyś przejść przez rozmowę kwalifikacyjną. Jest to jedna z najbardziej stresujących rzeczy związanych z pracą. Nie musi taka być jeśli tylko pamięta się o kilku podstawowych rzeczach.
Wracam z drugą odsłoną historii związaną z moją pierwszą rozmową kwalifikacyjną i potencjalną pracą. Jeśli nie wiesz co wydarzyło się wcześniej to polecam szybko to nadrobić. Ogólnie to ja, bank i praca, którą miałem zacząć za parę tygodni.
Krótko po ukończeniu szkoły średniej błąkałem się po okolicy szukając pracy i pomysłu na dalsze życie. Nie szło to zbyt dobrze, więc możecie sobie wyobrazić jak bardzo ucieszyłem się, kiedy dostałem zaproszenie na moją pierwszą rozmowę kwalifikacyjną. Tym bardziej byłem zadowolony, bo był to bank, a jak bank to wiadomo, że są też pieniądze. Trochę się jednak przeliczyłem. 🙂